‘Grainier zelf werd over de tachtig, en leefde tot ruim in de jaren zestig. Tijdens zijn leven was hij westwaarts gereisd tot minder dan enkele tientallen kilometers van de Grote Oceaan, hoewel hij de oceaan zelf nooit had gezien, en oostwaarts tot aan het stadje Libby, zestig kilometer Montana in. Hij had één geliefde gehad – zijn vrouw Gladys –, een halve bunder land bezeten, twee paarden en een wagen. Hij had nooit een vuurwapen gekocht of in een telefoon gesproken. Hij had regelmatig in treinen gereden, vele malen in auto’s, en één keer in een vliegtuig gevlogen. De laatste tien jaar van zijn leven keek hij televisie als hij in het stadje was. Hij had geen idee wie zijn ouders geweest zouden kunnen zijn, en hij liet geen erfgenamen na.’
Een paar bladzijden voor het einde van de novelle Treindromen van Denis Johnson wordt het leven van hoofdpersoon Robert Grainier zo samengevat. Door geen jaartallen te noemen en niet in details te treden lijkt het of Robert Grainier een leven leidde vergelijkbaar met dat van veel mannen van zijn generatie.
Dat is niet zo. Treindromen gaat over het leven van die ene rechtschapen man die afgesneden is van zijn verleden – wie zijn ouders zijn weet hij niet – en zijn toekomst – na een grote brand zijn zijn vrouw en kind vermist –, en houvast zoekt en vindt in het ritme van de seizoenen en het voortschrijden van de tijd.
De chronologie van dat leven reconstrueren valt niet mee. In zijn novelle maakt Denis Johnson voortdurend sprongen in de tijd. Hij husselt het leven van Robert Grainer volledig door elkaar. Maar door gebeurtenissen in dat persoonlijke leven vast te ketenen aan jaartallen, en uit de manier waarop Robert Grainier zich voortbeweegt valt het verstrijken van de tijd af te leiden. Hoewel Denis Johnson zijn aanduidingen van tijd nonchalant formuleert, vormen ze het geraamte van zijn novelle.
Laatste reacties