In Aan de rand van de wereld: Michel Houellebecq, het bundeltje beschouwingen en interviews dat Martin de Haan publiceerde toen Onderworpen verscheen, staat een interessante observatie van de schrijver zelf. Na de vraag ‘De schrijfstijl in Onderworpen is net als in De kaart en het gebied opvallend vloeiend, maar de toon is anders dan die van je vorige romans. Ondanks het explosieve onderwerp lijkt de schrijver zelf behoorlijk zen.’ - komt Houellebecq met dit antwoord:
Lees meer "Gelezen boeken: Michel Houellebecq en Martin de Haan" »
Nachoem Wijnberg (ook wel Nachoem M. Wijnberg) is een bekende, of in elk geval in kleine kring zeer gewaardeerde dichter. Als prozaschrijver is hij minder bekend, reden waarom zijn nieuwe roman Alle collega’s dood niet bij AtlasContact verschijnt, maar bij Van Gennep. De wet dat romans beter verkopen dan dichtbundels gaat voor Wijnberg blijkbaar niet op.
Lees meer "Gelezen boeken: Nachoem Wijnberg" »
Gisteren was het precies 76 jaar geleden dat Joseph Roth stierf, een van de wonderbaarlijkste schrijvers uit het Interbellum. De revival van zijn werk duurt nu al twee jaar en dat is een klein mirakel waar de boekenliefhebber alleen dankbaar om kan zijn. AtlasContact brengt zijn romans, Bas Lubberhuizen verzorgt het journalistieke werk, waaruit Els Snick gisteren haar tweede keuze presenteerde in Amsterdam: De blonde neger en andere portretten. Vorig jaar verscheen, ook in de keuze van Els Snick, Hotelmens, reportages en brieven, en in 2013 gaf zij een aanzet tot de Roth-revival met de monografie Waar het me slecht gaat is mijn vaderland, Joseph Roth in Nederland en België.
Lees meer "Joseph Roth in Amsterdam: 27 mei 1939 - 27 mei 2015" »
Een meisje met een dwingende moeder die correspondeert met ter dood veroordeelde misdadigers in de V.S. en een vreselijke vader. Een meisje met een broertje waar ze niet meteen veel aan heeft. Een opa die sterft. Een oma die dementeert en sterft. Een meisje dat consequent over het hoofd wordt gezien en zichzelf moet zien te redden. Een vriendje dat Jong heet en waar je soms niet goed van wordt. Dat zijn de personages in Marieke Groens nieuwe roman De andere familie Klein.
Lees meer "Gelezen boeken: Marieke Groen" »
‘En er is altijd wel een psychiater te vinden die zijn paraaf zet onder de geestdodende documenten – en dat adjectief mag u letterlijk nemen, de geest moet gedood worden, de opstandige geest. De wetenschap laat zich wel vaker voor het karretje spannen van sociale wensen. Negers werden uitvoerig door antropologen bestudeerd en uitermate geschikt bevonden voor slavernij. De Judenfrage is door de nodige wetenschappers van een kennistheoretische en vooral ook logistieke basis voorzien en vervolgens succesvol in uitvoering genomen. De gevolgen zijn bekend. In de jaren vijftig zaten de homoseksuelen in de weg, en hop, een paar wetenschappelijke onderzoeken ter morele rechtvaardiging en castreren maar – de schrijver Jan Hanlo was een van de ongelukkigen. Wat er in deze tijd met pedofielen gebeurt, kunt u allemaal volgen – en ja, de meesten van de hier aanwezigen zijn het daar volop mee eens. Zoals ik al eerder zei: de waanzin schuilt in de collectiviteit.’
A.H.J. Dautzenberg hield op 22 mei een lezing in het (beveiligde) Humanity House in Den Haag
En schreef een ingezonden brief aan PEN Nederland, die hier te lezen is. En hieronder:
Lees meer "A.H.J. Dautzenberg: lezing en ingezonden brief aan PEN Nederland" »
Je moet wat is niet meteen een titel die vrolijkheid suggereert. En vrolijk zijn de verhalen van San Bos dan ook niet, al zijn ze zeker niet on-vrolijk. Volgens de flaptekst geven de verhalen van San Bos ‘in enkele pagina’s een inkijkje in een heel mensenleven’, en ja, dat is waar. Maar het is ook verwerpelijk flaptekstenproza. Wat is ‘een inkijkje’? Wat is ‘een mensenleven’?
In haar debuutbundel keert Bos terug naar de jaren zeventig, naar de debuten van Mensje van Keulen en Hans Vervoort of Hilbert Kuik. Realistisch proza, met een melancholische of soms ronduit droevige ondertoon. Mensen aan de rand van de samenleving. Mensen met een gebrek (in ‘Snackcorner Mus’ speelt een vrouw met obesitas een prachtige hoofdrol). Mensen die net gescheiden zijn. Mensen met een minnaar. Het is altijd wat en altijd ellende.
Lees meer "Gelezen boeken: San Bos" »
Laatste reacties