Literair Weblog De Contrabas

Tourgedicht Manuel Kneepkens

Het is onvermijdelijk, met de aanstaande Tourstart in Utrecht: er worden Tourgedichten geschreven. In Utrecht, maar ook in Rotterdam, de stad waar de tweede etappe langs zal komen. Manuel Kneepkens, Stadsdichter honora causa, klom in de pen en schreef:

Tour de France

De equipe van Jezus is dit jaar oppermachtig
Petrus in de Bolletjestrui, Jacobus in de Groene
Johannes in de Witte

en Jezus zelf, uiteraard, in de Gele Trui!

Dat zal me straks een Huldiging worden
met al die duizenden juichende Heiligen
op de Champs-Élysées in het Paradijs!

© Tekening (‘Dichter und Bauer’) en gedicht: Manuel Kneepkens

Kavafis: vier nog niet eerder in vertaling verschenen onvoltooide gedichten

29 april, de dag dat Kavafis stierf, alweer tachtig jaar geleden

Dit jaar is, omdat het honderdvijftig jaar geleden is dat hij geboren werd, door de UNESCO uitgeroepen tot Kavafisjaar. Daarvan maakte ik al eerder melding, namelijk naar aanleiding van een stuk van Mario Molegraaf in het tijdschrift Lychnari. In dat stuk beschrijft Mario Molegraaf wat de essentie is van het wereldbeeld van Konstantinos Kavafis – beter bekend onder de initialen K.P. Dat doet hij door te verwijzen naar twee met name genoemde maar niet in de tekst opgenomen gedichten: De verbonden schouder en Geboorte van een gedicht. Ik zocht naar de gedichten, maar vond alleen De verbonden schouder.

Na enige tijd meldde Mario Molegraaf zich om zich te verontschuldigen: van Geboorte van een gedicht bestond wel een gepubliceerde vertaling, maar alleen in een bibliofiele uitgave. Hij was zo vriendelijk zijn vertaling op deze site achter te laten. Ik bedankte hem daarvoor en al mailend ontstond het idee om ter gelegenheid van vandaag – Kavafis stierf niet alleen op 29 april, hij werd ook op 29 april geboren - de door hem vertaalde enige vier onvoltooid gebleven nog niet eerder gepubliceerde gedichten – Geboorte van een gedicht, Wroeging, Niets over de Lakedaimoniërs en Zenobia – op De Contrabas te publiceren. Mario Molegraaf voorzag ze bovendien van een inleiding en toelichting: 

Juliën Holtrigter: Een nieuw Koningslied

Daar sta je dan

voor de koning

Een karrespoor loopt weer waar asfalt ooit lag.
Het rijtuig zakt weg in het zand.
En, je zal altijd zien, op een kritiek moment
in de tijd, te middernacht.

Een koning juicht niet. Voor wie? Dus klaagt hij
ook niet. Ook hij trekt zich op aan zijn pijn.
Wat is dat, ‘het noodlot’, vraagt hij zijn raadsheer.

Duisternis, hoogheid, is laag zwevend roet.
En stremming. Voor demonen gezwichte
verlichting en jicht doen de rest.

De koetsier laat zich niet onbetuigd:
Wee, het leven is modder en geest,
een mondje Haags is het noodlot, en plicht,
linten, lauw bier, strijkages, blamage.

De oude koets zakt nog dieper weg
in de drek, de paarden staan fijn langs de kant
van het pad, kijken toe.

© Juliën Holtrigter

De heide brandt: heeft Wilfried Adams het gedaan?

En weer brandde de hei bij Hoog Soeren. Niet voor het eerst dit jaar en dit jaar niet voor het eerst. Naar de oorzaak/dader wordt gezocht. Het kan de droogte zijn. Of is het de schuld van Wilfried Adams die in Psalm 151 schreef: ‘sla me als heidebrand in hese vlammen uit’?

Psalm 151

Nader mij, nader. Je naam staat in wolken en water
geschreven, elke letter is een zwaluw.
Uit stoppelvelden, uit spelonken draven helder
herten aan, mijn handen wonen rakelings langs je vuur.

Ik zing je met deinzende woorden, lok je: nader
en overspoel mijn droogte, streel me, zet mijn meersen,
mijn asfalten straten blank. Sla me
in als bliksem, sla me als heidebrand in hese vlammen uit.

Nader mij, nader. De eerste, sprakeloze letter van je naam
staat met spartelende vingers, hoog
in een schemering die de winter ducht: geschreven,
hoog geschreven, hoog in de nacht aan mijn doorhageld raam.

Einde der tijden: gedicht van Tim Pardijs

Nog een paar uur en dan is het 21:21 op 21-12-12. Als het dan niet gebeurt, zal het er wel niet van komen. Voor die tijd nog even het gedicht dat Tim Pardijs over de grootste non-gebeurtenis van vandaag maakte voor het radioprogramma Dit is de dag:

LAATSTE DAG

Vandaag plant ik een boom. 

Laat de deskundologen zich maar verliezen
in een hype rauwer dan de vorige,
cabaretiers vluchten in hun grappen,
televisiemakers graven in onze leiders,
psychologen wroeten in jonge levens,
economen slepen met hun visies,
coaches energie verspillen in trainingen.
Ik plant vandaag een boom.

Maar in de boomgaard aangekomen zie ik
een trainer vruchtbare oefeningen geven
een psycholoog de bodem geschikt maken,
een documentairemaker bij een diep gat,
een comedian een stam begieten met gelach
en een econoom ook een boom opzetten.

Vandaag planten we een boom,
en als het mag, morgen weer een. 

Tim Pardijs

Eelke van Es: stemadvies

Stem SP

Komt uw uitkering gelegen?
Zit het allemaal niet mee?
Moet u schuilen voor de regen?
Stem dan tegen
Stem SP

Heeft u nooit genoeg gekregen?
Is uw lot een ABC?
Wilt u 't nu van tafel vegen?
Stem dan tegen
Stem SP

Bent u 't Rode Plan genegen?
Vol van wollig wel en wee?
Werd u jarenlang verzwegen?
Stem dan tegen
Stem SP

Is 't gedaan met nieuwe wegen?
Dondert u graag naar benee?
Komt het leven ongelegen?
Stem dan tegen
Stem SP

© Eelke van Es 

Sally Crabtree - Een plank ophangen ( in jezelf )

Sally Crabtree is een Britse dichter, zanger en performer. Ze woont in Cornwall en is lid geweest van het Britse turnteam. Volgens Lars Gustafsson, die dit gedicht in het Zweeds heeft vertaald, is ze de enige topsporter die poëzie van niveau schrijft. Hans Kloos vertaalde 'Een plank ophangen ( in jezelf )' en we publiceren vertaling en origineel met toestemming van de dichteres.  

Een plank ophangen
( in jezelf )

1.
Bewaar van binnen een stilheid
als het belletje in een waterpas
wanneer het rechte is gevonden

en de lijn kan worden getrokken
van de ene hoek van je wezen naar de andere
De plank die voor jou
is gemaakt om je leven op te zetten .

Hij moet recht zijn , die plank
want anders glijdt met een trage plof je leven ervanaf
Dan moet je het weer oprapen , opnieuw verrast
dat het altijd bloemen zijn
die zo’n plof op de vloer overleven .

I.M. Ger Lataster - Frans Budé

In Memoriam Ger Lataster

Er is de kamer, het verborgen raam met uitzicht, 
er is de dag, de nacht die erover waakt en ademt 

druppels dauw. Ongeduldig wachtend in de ochtend
de schilder die wil oogsten onder een zon

van traag vallend licht. Zijn ogen meten het land op,
voelen van binnenuit de tegenspartelende tijd,

het vage ogenblik van einder noch verte. 
En niemand erbij dan hij alleen, koelbloedig 

onder ongrijpbare schaduwen, schildert hij
de zwaarte van het heelal. Steeds opnieuw

stapelt hij het licht, chaos veegt hij uit. Zoveel
luchten nog, zoveel volle maan. Totdat alles stil.

© Frans Budé

Boekenweekthema 2012

(Voor mijn vriend en puntdichter Fred Papenhove)

In de Twee Punten

Eet de dichter
een Broodje Kaas

En een
Broodje Ei.

Met een
Kopje Koffie erbij

De dichter is
De enige gast.

Voller zal het
Nooit meer worden

In de Twee Punten.

© John Schoorl

NOS-nieuwsbericht

NOS-nieuwsbericht
Sprookje in tegenlicht
Kees en Jannetje
Doen snel een try-out

Schuift allen aan bij het
Wintersportspeeltoneel
Waar is sneeuwwitje?
De prins staat al koud

© Eelke van Es