Literair Weblog De Contrabas

Afscheid van De Contrabas (6): That’s all folks

Hier had een dankwoord kunnen staan. Hier had een toespraak van [naam zelf invullen] kunnen staan. Hier had een netwerkstuk van [naam onleesbaar] kunnen staan. Hier had werkelijk alles kunnen staan, maar voor nu:

Afscheid van De Contrabas (5): Liefdesverklaring

Ik hield van het moment waarop ik bijna ging schrijven; als het stuk dat ik had bedacht nog niet bestond, maar wel al in de lucht hing.

Afscheid van De Contrabas (4): De liefde voor de poëzie

Toen ik met De Contrabas begon, hield ik onvoorwaardelijk van bijna alle Nederlandstalige poëzie. Na een jaar of zeven kwam me die soms de neus uit. Dat was natuurlijk niet helemaal eerlijk, althans, tegenover sommige gedichten; het was wel onvermijdelijk. De Nederlandstalige poëzie is namelijk niet zozeer een slangenkuil (al is zij ook een slangenkuil), zij is vooral een pierenpotje waarin soms heel akelige pieren rondkronkelen. Zelden heb ik zulke lange tenen gezien. Zo veel granieten ego’s mogen bewonderen. Rancunes van epische omvang aan de horizon zien opdoemen.

Afscheid van De Contrabas (3): Tien jaar bloggen

Swanns kant op, de frisse vertaling van het eerste deel van Marcel Prousts roman  À la recherche du temps perdu, begint met een prachtige scène, waarin de jonge Marcel al lezend in slaap valt en dan weer wakker wordt, denkend dat hij nog aan het lezen is. ‘(...) ik wilde het boek dat ik nog in mijn handen meende te hebben wegleggen en het licht uitblazen. In mijn slaap was ik blijven mijmeren over wat ik net had gelezen, maar die mijmeringen hadden een vreemde wending genomen, het leek of ik zelf datgene was waar het werk over ging: een kerk, een strijkkwartet, de rivaliteit tussen Frans I en Karel V.’

Afscheid van De Contrabas (2): Bart FM Droog, een rat?

Bart FM Droog is geen rat. Een rat is namelijk een sociaal en intelligent zoogdier, en het heeft geen zin om een dergelijk beest in het wilde weg uit te schelden en te vergelijken met Bart FM Droog. Bovendien ben ik één keer in mijn leven voor rat uitgemaakt, en dat heeft me jaren dwars gezeten. Ik hou er niet van, van het gebruik van dergelijke scheldwoorden. Als ik niet zo bang was voor ratten, zou ik er best een als huisdier willen hebben, overigens.

Achteraf is alles altijd eenvoudig (9): Charles Bukowski

Vandaag zou Charles Bukowski 95 zijn geworden, als hij niet in 1994 was gestorven. De eeuwige cultschrijver (die wel erg beroemd is, ondertussen, zo beroemd dat de term cultschrijver misschien niet meer van toepassing is) wordt her en der herdacht, al lijkt de echte rek al jaren uit zijn oeuvre, dat inmiddels een punt van balans heeft bereikt: er zijn een paar meesterlijke boeken (Post Office, Factotum en Ham on Rye) en de rest is imago.

Lees verder op Tzum >>

Afscheid van De Contrabas (1): Interview Nooit Meer Slapen 8 augustus 2015

Achteraf is alles altijd eenvoudig (7): over Rogi Wieg

Als een bekende schrijver sterft, zoals Rogi Wieg op 15 juli jongstleden, kun je maar beter een dag of twee wegblijven van Facebook en Twitter. Een goedbedoelde golden shower van steunbetuigingen, weeklachten en anekdotes uit de oude doos wordt over je uitgestort en er zit niet veel op: je slikt door of je wendt het hoofd af en ontwijkt.

Wim Brands tipte laatste bundel Rogi Wieg voor VPRO Boeken

Rogi Wieg overleden

Uitgever Franc Knipscheer maakt bekend:

Woensdagavond 15 juli 2015 is in zijn woonplaats Amsterdam na een jarenlang ziekbed en heel veel lijden de dichter, schrijver, beeldend kunstenaar en muzikant  Rogi Wieg overleden. Zo heeft zijn vrouw Abys Kovács laten weten. Rogi Wieg werd  52 jaar oud. Zijn ouders waren Hongaarse vluchtelingen die zich in 1957  in Nederland vestigden. Rogi Wieg (1962) debuteerde als dichter op 19-jarige leeftijd in 1981. Werk van hem werd in 1987 bekroond met de  Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs en in 1988 met het  Charlotte Köhler Stipendium. Zijn schrijversloopbaan werd gekenmerkt door ernstige depressies. Hij werd regelmatig opgenomen in psychiatrische ziekenhuizen, onderging elektroshocktherapie en deed driemaal pogingen tot zelfmoord. Zijn aanvraag eind 2014 voor euthanasie vanwege psychisch lijden werd in 2015 gehonoreerd. Het merendeel van zijn oeuvre kwam uit bij G.A. van Oorschot en Uitgeverij De Arbeiderspers. Vanaf 2011 verschijnt het werk van Rogi Wieg bij Uitgeverij in de Knipscheer, waar dit najaar een grote bloemlezing verschijnt uit Wiegs poëtisch oeuvre onder de titel  ‘Even zuiver als de ongeschreven brief’. De laatste vijf gedichten van Rogi Wieg, van april en mei 2015, werden gepubliceerd op het digitale supplement van het literair tijdschrift Extaze.