Een nieuwe hittegolf en een nieuwe (Vlaamse?) canon

Je kunt op verschillende manieren reageren als er een nieuwe canon wordt gepresenteerd.

1. Je wijst de canon categorisch af. Want een canon druist in tegen het idee waarop literatuur drijft, het idee dat er geen lijsten op te stellen zijn, dat alle gepubliceerde werken deel uitmaken van het mystieke lichaam van de letterkunde en binnen dat lichaam hun eigen, onvervreemdbare, niet in tip- of toplijsten te vangen functies hebben.

2. Je aanvaardt de canon en denkt: De wijze mensen die deze lijst hebben samengesteld zullen het wel weten.

3. Je begint te schreeuwen omdat [naam invullen] en [naam invullen] en [namen invullen] ontbreken. Daarmee laat je meteen ook zie hoe slim je bent, en hoe belezen.

4. Je wijst op het bestaan van eerder samengestelde canons, schudt het wijze hoofd en leest door.

5. Je denkt, en eigenlijk denk ik zo: Wat een interessante lijst. Ik heb nog niet al die boeken gelezen, maar de boeken die ik nog moet, ga ik inhalen (als de hittegolf over is). En wat fijn dat Jef Geeraets, net dood, er nog in mocht, als nr. 51. Een beetje Vlaams-klassieke schrijver in spe zal dat als aansporing zien om de plaat te poetsen en onmiddellijk te worden gecanoniseerd.