Als een bekende schrijver sterft, zoals Rogi Wieg op 15 juli jongstleden, kun je maar beter een dag of twee wegblijven van Facebook en Twitter. Een goedbedoelde golden shower van steunbetuigingen, weeklachten en anekdotes uit de oude doos wordt over je uitgestort en er zit niet veel op: je slikt door of je wendt het hoofd af en ontwijkt.
Ik slikte.
Natuurlijk snap ik dat de dood altijd een ongenode gast is. En dat veel mensen last hebben van (een milde vorm van) betrekkingswaan, die het bewenen van een jong-, of redelijk jong-gestorven schrijver extra lekker maakt. Je kunt het over jezelf hebben onder het mom van de aflijvige. Je kunt voor een keer onbeschaamd over lijken gaan. Iedereen kent wel iemand die het ook moeilijk had, of heeft.
Lees verder op Tzum >>
Laatste reacties