Het lezen van dit persbericht maakte mijn dag helemaal goed, nu al. Het grauwe voorjaarsweer sloeg in mijn geest om in een stralende voorjaarsdag. Hoe dat dan zo komt, lieve lezer? Nou, dat komt door het motto van de komende Poëzieweek.
Want het motto van de komende Poëzieweek is... is... ik slik nog een keer en dan ga ik het zeggen... ‘Jaren die druppelend versmelten.’ Ja lezer, kom maar in mijn armen en huil. Het is heel erg, al heeft het ook een wrede schoonheid over zich. Maar het staat er echt: ‘Onder het motto ‘‘Jaren die druppelend versmelten’’ staat de Poëzieweek in 2016 in het thema van herinneringen.’
Iets verder in het persbericht gaat CPNB vol op het poëtische orgel:
Wie wordt er niet lyrisch als het gaat om mooie jeugd- of vakantieherinneringen? Evengoed zijn we bij momenten ontroerd door ons verleden, zowel collectief als individueel. We herinneren ons onze eerste kus, maar ook wanneer de Twin Towers ingestort zijn. Herinneringen voeren ons terug naar een ver of nabij verleden, maar leiden ze ons soms ook niet om de tuin? Herinneringen kunnen ons op een roze wolk parkeren, maar kunnen ons evenzeer laten verdwalen in de minder aangename momenten van ons verleden. Poëzie is het genre bij uitstek om het verleden in woorden om te zetten, te bezingen, te bekritiseren, kortom, te herinneren.
Knappe jongen die daar meteen een gedicht van kan maken. En die knappe jongen zal Stefan Hertmans zijn, de beoogde schrijver van het Poëzieweekgeschenk 2016. Ik wens hem veel succes. Oh ja, de Twin Towers... ik herinner me niet meer precies wanneer die zijn ingestort... ik herinner me wel nog dat er iets anders mee was... maar wat ook alweer?
update 16:23 De mottoregel van CPNB is geschreven door... Stefan Hertmans zelf. Mooier wordt hij er niet van, maar het is wel zo netjes om het erbij te zetten. Hij verscheen in Het narrenschip, een door Poëziecentrum in 1990 uitgegeven bundel, en is hier te bezichtigen.
Laatste reacties