Literair Weblog De Contrabas
Hoofdpagina
10 oktober 2008
Daar schrik je toch van
Door
Chrétien Breukers
10 okt 2008 09:00:40
|
Poëzienieuws
VOLGEND BERICHT
Nationale filevrijedag
VORIG BERICHT
'Iets met boeken' zoekt publiek
Vanaf 26 oktober presenteren Jan Leyers en Leon Verdonschot Iets met boeken, het nieuwe literaire programma van Canvas en VPRO. De opnames vinden plaats op een prachtige historische locatie op het Eilandje in Antwerpen, namelijk het oude ‘kot’ van de...
De Contrabas
2
volgers
167
volgers
Zoeken
Word fan
Mijn andere accounts
Twitter
|
DeContrabas
Laatste reacties
ericjan evers:
wat ik er zo mooi aan vond is dat ik een lijn e...
|
meer »
Op
Nasr geeft aanstoot met Calvijn-gedicht
Walter Mertens:
Ik ben op zoek naar A. Van Otterloo, dichter va...
|
meer »
Op
Dood Vogeltje - Marc Kregting
Leo Besouw:
Van Rogi Wieg U BENT(van 31 -05): in de greep v...
|
meer »
Op
‘Laatste gedichten’ Rogi Wieg op website Extaze
Brrrrrr. Bizar zelfs, maar met 'de gedicht' wel consequent. Ik heb de film niet af willen kijken, dus wie is die man?
Geplaatst door: Mark van der Schaaf | 10 oktober 2008 om 11:24
http://www.nicodijkshoorn.com
Geplaatst door: Chrétien Breukers | 10 oktober 2008 om 11:32
Ik dacht dat dat moest. Gedichten die heftige reacties oproepen, en door volksstammen gelezen worden.
Geplaatst door: MIcha Hamel | 10 oktober 2008 om 11:59
En het is nog verontrustend ook.
Geplaatst door: Chrétien Breukers | 10 oktober 2008 om 12:09
Precies, hoera. Het jammere is dat het formulewerk is, dat het perspectief van waaruit hij schrijft telkens hetzelfde is. Compacte tirades van nihilistische woede en grimmige frustratie. Met uitschieters naar boven en naar beneden. En altijd nogal hooghartig geformuleerd; daarin zit de humor, maar ook de zwakte van deze gedichten. Het is waar de dichtkunst overvloeit naar cabaret, en dat komt wel vaker voor heden ten dage. Duizend goeie gedichten, nee, zeg, dat kan helemaal niet. Maar voor een paar gramstorige citeerbare miniaturen ben ik altijd te porren.
Geplaatst door: Micha Hamel | 10 oktober 2008 om 13:55
Er is een recensent aan je verloren gegaan.
Geplaatst door: Chrétien Breukers | 10 oktober 2008 om 13:57
Een compliment verpakt als belediging. Een belediging verpakt als compliment. Strategisch taalgebruik, een dichter waardig. Het doet me goed: je bent in vorm.
Geplaatst door: Micha Hamel | 10 oktober 2008 om 14:06
Welnee, jij bent in vorm. Je stelt mij via je welgekozen zinnen in staat om even in te koppen.
Geplaatst door: Chrétien Breukers | 10 oktober 2008 om 14:13
Het past ons om te trachten de werken die wij tegenkomen naar eigen (= werkeigen, dus) maatstaven te beoordelen. Tot een oordeel mogen we pas komen als we hebben geprobeerd te ontdekken welke technieken er zijn gebruikt, hoe en waarom ze zijn gebruikt. En vaak heeft een tekst ook nog een doel, een beoogd publiek, of zelfs een beoogd effect. Allemaal machtig interessant gereedschap om goede van slechte poëzie te onderscheiden. Hetgeen mij doet denken aan het volgende. Iemand schreef laatst dat Erik jan Harmens de gedichten van Kouwenaar als keten van oneliners las (en dat hij ze daarom niet goed las). Daar had diegene gelijk in, denk ik, want zo schrijft EJH ook; d.w.z., dat is hoe zijn taal als dichter naar buiten komt, hoe zijn regels aanvoelen: als in de wereld geslingerde uitroepen. Het verried voor mij dat hij voor de duur van die recensie niet bij machte was geweest uit zijn eigen dichterschap te stappen, zijn bril af te zetten teneinde een andere leesmanier te vinden, of er minstens naar op zoek te gaan. Evengoed verdenk ik er velen in het Nico Dijkshoorn-geval er van dat ze voor zichzelf zo precies hebben afgebakend wat poëzie is, en moet zijn, hoe een gedicht eruit moet zien, waar het ongeveer over moet gaan, in welke registers het geschreven dient te worden en op welke manier het mooi is, dat ze niet meer kunnen zien dat er een paar goede te lezen zijn.
Geplaatst door: Micha Hamel | 10 oktober 2008 om 14:55
De inhoud van deze poëzie is allicht wel samen te vatten als 'compacte tirades van nihilistische woede en grimmige frustratie', máár - en trouwe lezers als Chrétien weten dat hier een typische RHCdG-wending komt - de onderwerpen waar die woede en frustratie zich aan hechten zijn niet het object van deze poëzie. Dat is m.i. nl. de poëzie zelve, die tot op het bot wordt gepersifleerd: door het lidwoord, de aankondiging van de titel, het noemen van de titel, de 'bijzondere' observatie, het 'engagement' en ten slotte de lengte. Deze gedichten, kortom, houden de poëzie en de dichters zelf een spiegel voor. Het vermeende nihilisme en de grimmige frustratie zijn maar alibi's, kapstokken, voorwerpen van spot. Te zeggen dat het formulewerk is of cabaret, slaat de plank dus echt mis. Als je werkelijk de hand in eigen boezem wil steken, dan moet je nagaan wat deze en andere (alle) poëzie over jóú te zeggen heeft, ipv de bovenhand te willen houden door tot oordelen en classificeren over te gaan.
Heb ik dit allemaal al eens eerder gezegd?
Geplaatst door: RHCdG | 10 oktober 2008 om 15:57
Trouwens, niet uit het oog te verliezen: de beelden! Op het oog knullig en amateuristisch, maar net als de gedichten zelf bijzonder geraffineerd. Het geheel is als een valkuil op het strand, waar je zomaar inlazert als je niet oplet.
Geplaatst door: RHCdG | 10 oktober 2008 om 16:07
TAXI
Ik bracht een oude man naar het kerkhof.
Hij had bloemen bij zich.
'Jij wacht hier,' zei hij aan het hek.
De meter liep.
Geplaatst door: Koenraad Goudeseune | 10 oktober 2008 om 16:30
heerlijk...
Geplaatst door: der peter | 10 oktober 2008 om 16:54
Dat die man er gewoon lol in had om het zo te doen en niet anders, zonder ook maar een moment aan hechting aan objecten of iets van dien aard te denken, dat is zeker geen optie?
In jullie beschouwingen zie ik zo weinig van de fun terug.
(En nu ga ik naar een avond over pornografie in de kunst, waar de fun ook wel ver te zoeken zal zijn.)
Geplaatst door: Cath Blaauwendraad | 10 oktober 2008 om 18:31
@Koenraad, in de taxiwet staat dat de ritprijs tegenwoordig per kilometer bepaald wordt en er is bovendien een standaard vaststaand wachttarief. En die bloemen; kwamen die uit eigen tuin of uit een kraampje?
Geplaatst door: Lammert Voos | 10 oktober 2008 om 22:56
bloemen bloemen uit wachttarief
eerst eigen tuintje dan
kraampje gesloten wel bloemen
bij het uitvaartcentrum
de taxichauffeur wacht
de meter loopt
hij zit zoals hij zit
sigaretje d'rbij
de taxiwet is
internationaal
dagdag verloren lief
misschien fleurt dit je op
of anders mij
Geplaatst door: Otto Maanzaad | 10 oktober 2008 om 23:35
Catharina,
Te zeggen dat Nico Dijkshoorn 'gewoon lol' had en dat commentaar er de fun aan ontneemt, duidt erop dat je het grappige ervan maar half wilt begrijpen. Heb je er wel even hard om gelachen als ik, vraag ik me dan af.
Geplaatst door: RHCdG | 11 oktober 2008 om 03:08
In Gent, met haar twee rivieren die aan mijn deur samenvloeien, haar kathedraal, haar Gravensteen, haar feesten, blijft de taximeter tijdens het wachten gewoon aantikken, à rato van 25 euro per uur.
Geplaatst door: Koenraad Goudeseune | 11 oktober 2008 om 05:27
RHCdG: Ik zeg niet dat het commentaar er de fun aan ontneemt. Ik vermoed theoretici de strikt persoonlijke, random fun bij het maken van (kunst)uitingen zelden als serieuze factor zien.
Dat de kunstenaar gewoon een bepaalde techniek, een bepaalde toonhoogte of perspectief kiest omdat het op dat moment 'lekker voelt'.
En nee, ik heb vast niet zo hard gelachen als jij.
Geplaatst door: Cath Blaauwendraad | 11 oktober 2008 om 08:38
Het lijken mij de observaties van een lisjnii celovek, een overtollig mens.
Het grappige zit in de treurnis, helaas.
Geplaatst door: erik harteveld | 11 oktober 2008 om 11:01
Catharina,
Dus iets wat er 'gewoon' is, dat gewoon 'lekker voelt', de fun, de randomheid van die fun, is tóch een factor? Dan theoretiseer je nog verder dan ik ooit zou kunnen gaan.
Geplaatst door: RHCdG | 11 oktober 2008 om 13:28
Als het een persiflage op treurnis is, is het een treurige persiflage. Als het een te boek gestelde obsessief compulsieve stoornis is, kunnen wij hem kado doen voor de melige momenten op kantoor. Als het een spiegel voor de dichter is, is het een holle en ijdele spiegel. Is de poezie hier onderwerp van woede en frustratie? Boeit mij wat, zou mijn zoontje zeggen. Na 5 minuten treedt de stijfheid van de gedichten in.
Hans Dorresteijn vind ik wel op een grappige wijze treurig.
Geplaatst door: leo hermens | 11 oktober 2008 om 16:36
De treurnis in dit gedichten is maar nauwelijks gecultiveerd. Dorresteijn maakt van zijn treurigheid een gimmick en zichzelf zo nog zieliger, wellicht.
Misschien treedt na 5 minuten de stijfheid in, maar dan heeft ie toch al wel een heleboel voorgelezen.
Korte gedichten vervelen snel net als salsa en merengue en haiku. Ik hoor ook liever een wat meer uitgewerkte gedachte, maar deze oneliners roepen blijkens deze reacties wel reactie op. Of is het gewoon verder een saaie dag. Zoals alle andere.
Geplaatst door: erik harteveld | 11 oktober 2008 om 17:45
Wat me trouwens opvalt is het volgende. Het niveau van de 'Kouwes-look-a-like' gedichten bewijst maar mooi dat Kouwes onnavolgbaar is. Kouwes' vakmanschap moeten we vrij hoog inschatten, denk ik dan. Maar ja, dat hou je toch.
Geplaatst door: Chrétien Breukers | 12 oktober 2008 om 12:54
Waar ik anders ook van schrik: de manier waarop operazangers-zangeressen applaus in ontvangst nemen. Zelfs een dichter doet het hen niet na.
Geplaatst door: Koenraad Goudeseune | 13 oktober 2008 om 04:59
de volgende gedicht?
ik heb geleerd dat het "HET" volgende
gedicht moet zijn.
Bij de De wereld draait door vond ik hem
nog wel leuk, heb zelfs overwogen om z'n
dichtbundel te kopen.
Ben blij dat ik deze niet heb gekocht.
Ooit zal ik hem wel eens kopen voor 1 euro bij
een 2de hands boekenwinkel maar wellicht ben ik dan zijn naam al vergeten.
Doe geen moeite om hem te begrijpen.
Het is lucht wat deze man verkoopt.
Nico de kwakzalver onder de dichters.
Vroeger werden zulke mensen bekogeld met rotte eieren en tomaten.
Bij deze krijg je van mij een virtuele rotte tomaat.
Wel zijn z'n stukjes op http://www.volkskrantblog.nl/blog/27699
erg leuk.
Stop maar met dichten.
Geplaatst door: zaagsel | 15 oktober 2008 om 13:33
Beste Zaagsel, we hebben hier huisregels...
Geplaatst door: Chrétien Breukers | 15 oktober 2008 om 13:40
Ik heb de bundel 'Daar schrik je toch van' vanochtend gekocht, ben op een kwart en vermaak me er tot nu toe kostelijk mee: dit is poëzie in de traditie van dichters als Chabot, Buddingh', Waskowsky, Vaandrager, Deelder e.d. Daar moet je van houden. Ik hou er van. Hou je er niet van, ook best. Maar misschien zou iemand als 'zaagsel' het beter eerst even kunnen lezen voordat-ie anoniem met rotte tomaten gaat kogelen.
Geplaatst door: Ingmar Heytze | 15 oktober 2008 om 13:50
De volgende gedicht heet Bukowski.
BUKOWSKI.
Hij zoop,
Schreef
En
Kroop.
Geplaatst door: Rodriguez | 15 oktober 2008 om 16:45
Bedankt voor al jullie diepgaande recensie's, ik heb het boek meteen besteld.
Geplaatst door: william | 12 november 2009 om 21:03