"Halverwege tussen kooi en kot kent het Frans het woord voor 'krat', een eenvoudig kistje van latwerk, bestemd voor het vervoer van die vruchten die van de minste ademnood prompt een ziekte krijgen.
Omdat het zo in elkaar is gezet dat het na gebruik zonder moeite kapot gemaakt kan worden, dient het geen tweede keer. Zo heeft het een nog kortere levensduur dan de in de mond smeltende, eetbare wolkjes die het bevat.
Op de hoeken van alle straten die op de groentenmarkt uitkomen, schittert het dan in bescheiden luister met zijn blanke hout. Splinternieuw nog, en lichtelijk onthutst door de onhandige positie waarin het, onherroepelijk weggegooid op de vuilnishoop, verkeert, is het al met al een buitengewoon sympathiek voorwerp - al is het maar beter niet te nadrukkelijk stil te staan bij zijn lot."
(Francis Ponge, Namens de dingen. 1942 - vertaling: Piet Meeuse)
De Japanse kunstenaar Tadashi Kawamata heeft op de binnenkoer van Versailles een architecturale sculptuur neergezet, volledig opgetrokken uit kratjes.
Laatste reacties