Bernhard Christiansen is zaterdagavond 8 december verkozen tot Nationaal Kampioen Poetry Slam 2007. Christiansen kwam tijdens de landsfinale in Utrecht uit voor de poetry slam Enschede. Hij won met een nipte meerderheid van stemmen van dichter Marlies Somers. Christiansen ontving voor zijn winst de landstitel, de slamtrofee 'De Gouden Albatros' en een geldprijs van 1.000 euro uit handen van regerend kampioen Krijn Peter Hesselink. Ook zal de winnaar een optreden verzorgen tijdens Lowlands 2008. Christiansen is de zesde winnaar van het NK Poetry Slam, georganiseerd door stichting Poëziecircus. Het is verheugend dat er voor het eerst sinds de eerste editie in 2002 iemand heeft gewonnen die ook gedichten schrijft. Lees het hele bericht op de website van het NK Poetry Slam >>
Het is juist voor de eerste keer dat er iemand wint die teksten schrijft die niet in een bepaald hokje te plaatsen zijn. En dat is mooi.
Geplaatst door: Hans Smit | 09 december 2007 om 09:09
potdorie, dan had ik er dus toch mijn geld op moeten zetten.... hoera voor bernhard!
Geplaatst door: vrouwkje tuinman | 09 december 2007 om 09:49
Hans... niet in een bepaald hokje te plaatsen... ach ja, zo lust ik er nog 3... of meer. Christiansen schrijft 'absurde' teksten en is verder, zijn flinke vonk talent negerend, al jaren bezig om zijn eigen flauwiteiten uit te venten. Dat mag hij, maar 'onplaatsbaar' is hij daarmee nog niet.
Geplaatst door: Chrétien Breukers | 09 december 2007 om 10:06
Hij misschien niet, maar zijn teksten wel, zeker vergeleken met wat er gisteren zoal op het NK werd gebracht. Zoals Pfeijffer al zei, je hoopt op een bepaald soort uniciteit, een verrassing, en die waren er niet veel. Poetry Slam begint zich langzaam uit te putten in clichés, of vriendelijker gezegd: genres binnen de slam. Zoals daar zijn: De Zijinstromer die overduidelijk nog nooit een gedicht van iemand anders van dichtbij heeft gezien. Zo iemand waarbij je aan het applaus kunt horen waar zijn moeder zit (Mooiweer). Er is de Zwartgeknevelde Kraker, die in de traditie van Jaap Blonk performt, wat gisteravond resulteerde in ACG Vianen die zeer verdienstelijk de machinekamer van een oceaanstomer imiteerde. Er was De Gekke Vlaming. Er was De Plaatselijke Nervoso Die Je De Overwinning Zo Graag Had Gegund. Er was De Enige Vrouw op het podium, Marlies Somers, die als dichteres weinig tot niets te melden heeft maar er leuk uitziet, een mooie stem heeft en met die drie eigenschappen elke zaal direct inpakt, welgemutst op weg naar het excuus-Truusschap van veel toekomstige literaire festivals. Er was De Gerafelde Dichter die eigenlijk te oud wordt voor dit soort wedstrijden. En zo kon je van bijna elke dichter van gisteravond zeggen dat hij hard op weg is om zijn eigen cliché te worden, als hij het niet al is. De enige dichter die ik als slammer echt steengoed vond was Martijn den Bakker, en die had ik dan ook liever zien winnen, of op zijn minst graag in de finale gezien, want over Bernhard Christiansen is zeker dat hij daar eigenlijk niet meer thuishoort. Waar dan wel? Ja, dat is altijd de vraag met mensen die teksten maken die niet in hokjes passen.
Geplaatst door: Hans Smit | 09 december 2007 om 10:51
Dat is een mooi verslag...
Geplaatst door: Chrétien Breukers | 09 december 2007 om 11:21
Het is een beetje een hardhandig verslag, maar in ieder geval heb ik spijt dat ik er niet bij was. En afgezien van de ronkende stelligheden die Hans Smit hier ten beste geeft, (die ik leuk vind om te lezen, maar ook blij ben dat ze niet over mij gaan) is het wel een belangrijke kwestie die hij hier aanroert. Namelijk in hoeverre en op welke manieren een vrij en improvisatorisch genre op een gegeven moment kan bevriezen en in zichzelf gevangen kan raken. Waar de jazz en de hiphop ook onder lijden, bijvoorbeeld. Komt er een typoscript en een filmpje van de finale beschikbaar zodat we ons eens kunnen buigen over de indicatoren van deze mogelijke ontwikkeling?
Geplaatst door: Micha Hamel | 09 december 2007 om 11:38
het verslagje ronkt, dat is waar - maar dat doen slammers ook, en overigens nauwelijks improvisatorisch, behalve de finale, maar daar bestaat de improvisatie er alleen uit dat slammers vooraf niet weten in welke volgorde ze hun gedichten gaan doen, omdat ze op elkaar reageren. Van improvisatie zoals bij jazz en freestyle-hiphop is is bij Slam geen sprake - er worden geen nieuwe gedichten onstage gecomponeerd. Wat niet wegneemt dat je erbij had moeten zijn.
Geplaatst door: Hans Smit | 09 december 2007 om 11:55
Huh? Echt niet? O, dat dacht ik. Ik dacht dat je zegmaar hup vooruit met geit spannende woorden moest uitstromen. Maar dan is het toch gewoon cabaret (of zo)? Open vraag: Wat is het verschil tussen Slam en cabaret?
Geplaatst door: Micha Hamel | 09 december 2007 om 11:59
en zo heeft iedereen zijn eigen ervaring:
http://weblog.saskiavandenheuvel.nl/?p=70
Geplaatst door: Saskia | 09 december 2007 om 12:02
Dát is absoluut een interessante vraag, gezien de winnaar van gisteren. Christiansen stond vorig jaar ook in de finale en verloor toen van Krijn Peter Hesselink, die volgend jaar trouwens als dichter debuteert bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. Er waren toen reacties in de trant van: 'De poëzie heeft gewonnen van het cabaret'. Zoals je poëzie kunt zien als een totaalgenre dat zo nu en dan tegen o.a. liedtekst of theatertekst aan kan schurken, kun je slam zien als een genre met elementen uit de poëzie, theater, hiphop, spoken word, popmuziek en talentenjacht. Het element poëzie is daarbij belangrijk, omdat slam zo een zekere vormvrijheid kan exploiteren - iets wat in het cabaret moeilijker zou zijn. De link met poëzie zorgt voor de thematiek, de link met hiphop en spoken word voor de zelfvergrotende, soms prachtige podiumpresentatie en een prosodie met veel aandacht voor ritme en klank, de link met de talentenjacht zorgt voor een aangename opgefokte sfeer die ervoor kan zorgen dat de slammers boven zichzelf uit kunnen stijgen door de wil om te winnen. Het enige probleem met Poetry Slam in Nederland is dit: het is een beetje over the hill.
Geplaatst door: Hans Smit | 09 december 2007 om 12:12
Mooi verslag trouwens van Saskia, vind ik.
Geplaatst door: Hans Smit | 09 december 2007 om 12:16
Gaat de poetryslam nieuwe binnenwegen verkennen of neemt podiumpoëzie de oprit naar de snelweg?
Geplaatst door: pietersz van calumburgh | 09 december 2007 om 12:18
Ik moet echt een keer gaan. Het is een soort taalmuziekmaken, lijkt het, een soort rhetorische woordzangkunst, stand-up voor intellectuelen, hip hop zonder boemboem, solipsistisch varieté vol spandoekhumor en nieuwspraak. Volgend jaar ga ik zeker kijken en luisteren, hartstikke benieuwd word ik van al deze verslagen.
Geplaatst door: Micha Hamel | 09 december 2007 om 12:18
“Zoals je poëzie kunt zien als een totaalgenre dat zo nu en dan tegen o.a. liedtekst of theatertekst aan kan schurken, kun je slam zien als een genre met elementen uit de poëzie, theater, hiphop, spoken word, popmuziek en talentenjacht. Het element poëzie is daarbij belangrijk, omdat slam zo een zekere vormvrijheid kan exploiteren - iets wat in het cabaret moeilijker zou zijn. De link met poëzie zorgt voor de thematiek, de link met hiphop en spoken word voor de zelfvergrotende, soms prachtige podiumpresentatie en een prosodie met veel aandacht voor ritme en klank, de link met de talentenjacht zorgt voor een aangename opgefokte sfeer die ervoor kan zorgen dat de slammers boven zichzelf uit kunnen stijgen door de wil om te winnen.”
Dit, waarde Hans Smit, vind ik nog eens een treffende en tevens mooie typering van de Slam. Hiermee zouden we die oeverloze discussie over het bestaansrecht van de Slam achter ons kunnen laten. Het is een fenomeen op zich. Het hoeft niet vergeleken te worden met poëzie op schrift, daarvoor heeft het te veel andere dimensies. Je kunt erdoor aangesproken worden of niet, zoals met alles eigenlijk.
En het wedstrijdelement dat onherroepelijk verbonden is aan de slam, waarover men zich nog wel eens min uit wil laten, is toch niet veel anders dan de literaire prijzenregen waarmee we jaarlijks worden geconfronteerd. Mag ik dit citaat onder vermelding van jouw naam gebruiken?
Geplaatst door: Saskia van den Heuvel | 09 december 2007 om 15:11
Ik volg met vreugde deze observaties. Op www.nkpoetryslam.nl staat een nog wat geupdate nieuwsbericht. Martijn den Bakker eindigde als derde trouwens. Ik zie wel dat er in de verslagen onjuistheden sluipen over cijfers en dergelijke, als eerste in ons eigen persbericht van vannacht. Zowel bij jury als publiek was Bernhard favoriet, na de finale. Ik zal de cijfers eens online zetten op www.nkpoetryslam.nl.
Geplaatst door: Alexis de Roode | 09 december 2007 om 15:41
Beste Saskia,
Ga je gang!
Geplaatst door: Hans Smit | 09 december 2007 om 16:42
Een fors gedeelte van het optreden van één van mijn favorieten Martijn den Bakker staat op http://www.powets.nl , dit even gemeld i.v.m mijn pageviews. Een nogal raar aspect van de slam van dit jaar, vond ik de vooraankondiging, met enorm veel ruimte voor de jurynamen.
Geplaatst door: Peter M. van der Linden | 09 december 2007 om 23:31
Beste mensen, op Youtube een videoverslag van de finale:
http://nl.youtube.com/watch?v=moa-JPCPBQQ
Geplaatst door: Michaël Stoker | 10 december 2007 om 05:37
Gefeliciteerd Bernhard! Eindelijk gerechtigheid!
Geplaatst door: hanz mirck | 10 december 2007 om 09:07
Wat Hanz zegt!
Geplaatst door: Peter Knipmeijer | 10 december 2007 om 10:50
Ik vond het een waardige avond. Een lyrische Pfeiffer, een op momenten kolkende zaal en stilte bij verstilling. Bernhard Christiansen mag de gouden Albatros met trots uitdragen. De enige wijze waarop het gelijk van poëzie op een podium zichzelf bewijst. Poetry Slam zoals in deze exercitie, opent voor een steeds groter publiek de poort naar poëzie.
Geplaatst door: Jeroen Naaktgeboren | 10 december 2007 om 17:37
Hoewel ik als presentator de deelnemers voornamelijk op de rug heb gezien, was het mij ook vanaf die positie een waar genoegen. Waar Bernard deels zijn sterke battle aan te danken had, volgens mij, was dat hij kon putten uit een uitgebreide selectie gedichten in de jij-vorm. Die kon hij vrij makkelijk op Marlies doen lijken te slaan -- zo wist hij een sfeer van dialoog te creëren, waar Marlies meer in monologen bleef steken.
Geplaatst door: Ruben van Gogh | 10 december 2007 om 17:59
Een vrouw als Marlies die verbaal en fysiek hitsig op je kruipt, op moment supreme wegzetten als 38-jarige uitgedroogde kameel, tsja, dat is een combinatie van podium-intelligentie, ook wel timing genoemd.
Geplaatst door: Peter M. van der Linden | 10 december 2007 om 20:41