Ingmar Heytze laat weten: Woensdag 25 oktober jongstleden is de Utrechtse etser Gerard van Rooy begraven in Utrecht. Van Rooy en Ingmar Heytze maakten in 2005 samen het boek 'Miniaturen' voor Stichting De Roos. Een interview met Van Rooy vindt u hier. Als eerbetoon toont het Centraal Museum vanaf 24 oktober een vijftal prenten uit de eigen collectie en een documentaire over zijn leven en werk. Op de begrafenis las Heytze het gedicht etser voor, dat tevens het actualiteiteitsgedichtvoor het AD-UN van vrijdag was. [29-10-2006,]:
Etser
De dood is een soort diefstal. Je komt thuis
in een onttakeld huis. Kasten staan je aan te gapen.
Laden liggen op de grond. Niemand heeft iets gehoord.
Verdwaasd loop je rond, strijkt met een vinger langs
de muur, kijkt om je heen, ziet eerst niet wat je mist:
vitrines vol geblazen glas, onzichtbaar leeg gewicht,
alles is hier. Duizend kilo schellakplaten. Een paar
riem papier. Een fles met zuur. Een onverwoestbaar
zware pers. Wat weegt de ziel? De ziel weegt 21 gram.
Dat soort praat, daar heb je weinig mee.
Je krast liever door de oppervlakte tot je ziet
wat van de dingen overblijft. Zo ets je een wereld
uit schelpen, veertjes, vogelschedels, beer en bal –
het kluwen touw is rond zoals het altijd was.
Je hangt in scherpe lijnen om ons heen.
© Ingmar Heytze, 2006
stom geslagen
niet in woorden te vangen
geen geetste lijn
maar een kras
gehouwen
in een plaat
Geplaatst door: hannah maigret | 10 maart 2007 om 15:41
20.10.07
cet amour
le géolier
qui nous a
enchaînés
nous garde
avec soin
pour ne pas
perdre
notre sang
avec son amour
si tendre
si fragile
si irréel
il nous fait
souffrir
tendrement
cruellement
mourir
sans pitié
mais cet amour
nous sauvera
de la
mortalité
Geplaatst door: hannah maigret | 08 december 2007 om 18:52