De kogel is door de kerk: 'Een gedicht hoeft niet te rijmen.' En: 'Eigenlijk kunnen we alle gedichten die ooit geschreven zijn poëzie noemen.' Want: 'De moderne poëzie heeft zich ontwikkeld tot een kunstvorm die zo autonoom is, dat in principe elke tekst die bedoeld is als een gedicht, ook de naam 'gedicht' mag dragen.' Zie voor meer info de huiswerkhulp van SchoolTV. Mij ontroert deze zin: 'De jongste generatie schrijvers en dichters haalt zijn inspiratie overal vandaan: uit verschillende culturen, van televisie, van straat, van grote dichters uit het verleden, alles wordt met alles gecombineerd.' Want vroeger, zoals algemeen bekend, haalden de dichters hun inspiratie maar uit één bron.
Koekiemonster daarentegen vindt dat gedichten wel degelijk moeten rijmen. Bovendien heeft hij maar één inspiratiebron.
http://www.youtube.com/watch?v=pkNQKg-K-P8
Kinderen krijgen zo wel tegenstrijdige berichten over het wezen van de poëzie. Jammer.
Geplaatst door: Jeroen M | 28 augustus 2006 om 12:20
Bedankt voor Koekiemonster! Het filmpje deed me terugdenken aan de tijd dat ik Annie M.G. Schmidt de grootste dichteres ter wereld vond.
Geplaatst door: Tine Moniek | 28 augustus 2006 om 13:48
Erg leuk filmpje. Dat koekiemonster maar één inspiratiebron heeft, komt natuurlijk doordat hij zich overduidelijk in Freuds orale fase bevindt, net als veel van zijn kijkers. De diversificatie treedt pas later op.
Geplaatst door: Rutger H. Cornets de Groot | 28 augustus 2006 om 14:00
Ik moet drs. Mettes nu toch reprimanderen wegens een voor hem ongebruikelijke onoplettendheid. Koekiemonster vindt niet dat gedichten moeten rijmen; we leren alleen van Howie dat het gedicht van Koekie een gedicht is omdat het rijmt. maw. voor alles x: rijm(x) => gedicht(x), maar niet is gezegd dat voor alle x gedicht(x) => rijm(x). Impliciet roept Howie dus op om goed op te letten of mensen niet per ongeluk rijmen, want indien dat het geval is moet zo iemand meteen genomineerd worden voor een literaire prijs.
Een complicatie treedt bovendien op op het moment dat Koekie zijn gedicht over koekies opeet. We mogen op dit moment aannemen dat Koekie evenzeer geinspireerd wordt door gedichten over koekies als door koekies zelf. De volgende logische stap in de dichterlijke ontwikkeling van Koekiemonster is dan ook het gedicht over het gedicht over koekies, en als we deze recursie tot in de limiet doorzetten zou er uit Koekiemonster een grote poeticale dichter kunnen ontstaan. Een zekere eruditie van Koekiemonster daarin niet ontzegd worden, getuige zijn duidelijke verwijzing naar Mark Strand:
Eating Poetry
Ink runs from the corners of my mouth.
There is no happiness like mine.
I have been eating poetry.
The librarian does not believe what she sees.
Her eyes are sad
and she walks with her hands in her dress.
The poems are gone.
The light is dim.
The dogs are on the basement stairs and coming up.
Their eyeballs roll,
their blond legs burn like brush.
The poor librarian begins to stamp her feet and weep.
She does not understand.
When I get on my knees and lick her hand,
she screams.
I am a new man.
I snarl at her and bark.
I romp with joy in the bookish dark.
Geplaatst door: Samuel Vriezen | 28 augustus 2006 om 14:20
Is het niet zo dat Koekiemonster het gedicht opeet omdat het aanwezig stelt wat hem ontbreekt? Door zijn gedicht op te eten maakt hij duidelijk dat zijn gedicht niet autonoom is, noch naar een werkelijkheid verwijst, maar deze werkelijkheid *is*. Een hermetisch dichter dus, Koekiemonster, wiens poëzie over de grenzen van tijd en ruimte heenreikt ten behoeve van een eenwording met het Al. Vermoedelijk vond hij zijn inspiratie in het volgende van Lucebert:
De dichter hij eet de tijd op
de beleefde tijd
de toekomende tijd
hij oordeelt niet maar deelt mede
van dat waarvan hij deelgenoot is.
Geplaatst door: Rutger H. Cornets de Groot | 28 augustus 2006 om 14:44
De koekies
in dit restaurant
zijn
aan de saaie
kant
Geplaatst door: Koenraad Goudeseune | 28 augustus 2006 om 15:00
Nog iets:
Zou Koekiemonster trouwens niet de incarnatie zijn van Marcel Proust? Diens hele oevre hebben we tenslotte aan een koekje te danken.
Geplaatst door: Rutger H. Cornets de Groot | 28 augustus 2006 om 15:17
Straks schrijft Alain de Botton een boek met als titel: 'Hoe het koekiemonster je leven...'
Geplaatst door: Koenraad Goudeseune | 28 augustus 2006 om 17:00
Inderdaad: Alles is poëzie! Behalve de uitzending van Zomergasten gisteravond.
Geplaatst door: F. Papenhove | 28 augustus 2006 om 17:31
De film daarentegen, Fred, vond ik prachtig. Heaven. Gezien?
Geplaatst door: Koenraad Goudeseune | 28 augustus 2006 om 17:34
De film vond ik ook prachtig. Maar voor de rest vond ik het een lieve maar ietwat saaie avond met Ad Verbrugge als Zomergast.
Geplaatst door: F. Papenhove | 28 augustus 2006 om 17:38
Kindjes eten rijmpjes als koekjeszoet.Zij kauwen en kauwen tot zij speeksel bellen blazen en maken in deze culturele digitaliteit maatschappij vluchtig een poëtisch tijdperk. (vandaar dat ouders trots zijn op puberslief die kunnen schrijven "ik hou van jou want jij bent zo prachtig mooi.")
Geplaatst door: hoepeljespiegelvrij | 28 augustus 2006 om 18:20
Koekiemonster is Achterberg: het koekie is werkelijkheid geworden voor de duur van het gedicht (het gedicht als verpakking)-- wat kon hij anders dan het gedicht opeten!?
Geplaatst door: Ruben van Gogh | 28 augustus 2006 om 21:05
Kunst is wat kunst genoemd kan worden.
Een uitspraak waar ik zowel trots op was als meteen spijt van had.
Geplaatst door: bertus pieters | 28 augustus 2006 om 21:31
Ruben,
Daarom zei ik al: hermetisch, dus ook en vooral Achterberg.
Het is trouwens opvallend hoezeer Koekiemonster beantwoordt aan alle algemene kenmerken van de naar mystieke eenwording strevende hermeticus. Er is immers sprake van een duidelijke drang tot verinnerlijking: hij streeft niet via de ratio, maar via het concrete en bijzondere naar het object van zijn verlangen. En ook de manier waarop bij hem voor korte tijd alle beperkingen van het bewustzijn lijken te zijn opgeheven kan nauwelijks anders worden begrepen dan als mystieke vervoering en extase.
Een uitstekende zaak dat zo'n spirituele figuur op zo jonge leeftijd al aan kinderen ten voorbeeld wordt gesteld. Daar kan Ad Verbruggen niet tegenop.
Geplaatst door: Rutger H. Cornets de Groot | 28 augustus 2006 om 21:52
Hahaha!
Geplaatst door: Alexis de Roode | 28 augustus 2006 om 23:32
Is dat niet het verschil tussen 'writing a poem' en 'writing poetry'?
Geplaatst door: Erwin Troost | 29 augustus 2006 om 11:25
De complete gedichten van Achterberg zijn een uitstekend voorbeeld van het feit dat een gedicht (zelfs al is het knap geconstrueerd) niet per se altijd poëzie hoeft te zijn of bevatten.
Geplaatst door: Adriaan Krabbendam | 29 augustus 2006 om 19:40
Hé?
Geplaatst door: Koenraad Goudeseune | 29 augustus 2006 om 19:43
Maar Adriaan... het complete werk van Achterberg bevat geen poëzie? Dat is nieuws! Leg eens uit wat je bedoelt?
Geplaatst door: Chrétien Breukers | 29 augustus 2006 om 19:54
Adriaan, die discussie -- zo leert de jeugd van tegenwoordig (zie boven) -- is gesloten; ter uwent nadeel aangaande Achterberg overigens. Daar begon deze hele thread juist mee. Of was het een laffe hak naar Koekiemonster?
Geplaatst door: Ruben van Gogh | 29 augustus 2006 om 20:34
Adriaan, die discussie -- zo leert de jeugd van tegenwoordig (zie boven) -- is gesloten; ter uwent nadeel aangaande Achterberg overigens. Daar begon deze hele thread juist mee. Of was het een laffe hak naar Koekiemonster?
Geplaatst door: Ruben van Gogh | 29 augustus 2006 om 20:35
Mag ik hier een visuele reactie op plaatsen..?
Koekiemonster lijkt hier het tegenovergestelde te doen van wat door Magritte bedoeld werd met zijn "ceci n'est pas une pipe". De afbeelding van de pijp was niet de pijp zelf, maar voor koekiemonster is het gedicht over koekies gelijk aan echte koekies...en evenzo eetbaar.
Geplaatst door: Maszj | 30 augustus 2006 om 12:37